UTANDIM
Zalimler Gazze’me musallat olmuş
Sineler acıyla, kederle dolmuş
Binalar yerle bir, harabe olmuş
Başımı soktuğum yuvamdan utandım
Soğuğun acısını güneş kesmiyor
Zemheri âdeta kalbe işliyor
Yalınayak çocuklar tir tir titriyor
Üstüme çektiğim örtümden utandım
Yokluğun kasveti her yanı sarmış
Mazlumlar perişan, biçare kalmış
Kuru ekmek bulan kârda sayılmış
Soframda yediğim lokmamdan utandım
Gariplerin üstüne bomba yağarken
Feryatlar figanlar arşa çıkarken
Analar evladından parça ararken
Öpüp kokladığım yavrumdan utandım
İnsanlar İslâmı Gazze’de gördü
Sabrı, tevekkülü onlarda bildi
Ayıplanmak, kınanmak bizlere kaldı
Mahâret sandığım imânımdan utandım
Yusuf ÇETİNKAYA