UTANDIM

Zalimler Gazze’me musallat olmuş

Sineler acıyla, kederle dolmuş

Binalar yerle bir, harabe olmuş

Başımı soktuğum yuvamdan utandım

Soğuğun acısını güneş kesmiyor

Zemheri âdeta kalbe işliyor

Yalınayak çocuklar tir tir titriyor

Üstüme çektiğim örtümden utandım

Yokluğun kasveti her yanı sarmış

Mazlumlar perişan, biçare kalmış

Kuru ekmek bulan kârda sayılmış

Soframda yediğim lokmamdan utandım

Gariplerin üstüne bomba yağarken

Feryatlar figanlar arşa çıkarken

Analar evladından parça ararken

Öpüp kokladığım yavrumdan utandım

İnsanlar İslâmı Gazze’de gördü

Sabrı, tevekkülü onlarda bildi

Ayıplanmak, kınanmak bizlere kaldı

Mahâret sandığım imânımdan utandım

Yusuf ÇETİNKAYA